Uroczystość odbyła się w kolejną rocznicę rozpoczęcia wywózek Policjantów wiosną 1940 roku, z obozu w Ostaszkowie do ówczesnego Kalinina – dzisiaj Tweru- gdzie mordowani byli strzałem w tył głowy, a następnie wywożeni do lasu w Miednoje i wrzucani do dołów śmierci.

Na uroczystości obecni byli m. in. Jacek Cichocki minister Spraw Wewnętrznych, dr. Jan Stanisław Ciechanowski Kierownik Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych, nadinsp. Marek Działoszyński Komendant Główny Policji, ks. bp. dr. Józef Guzdek Biskup Polowy Wojska Polskiego, ks. Jan Kot kapelan Komendy Głównej Policji oraz WSRP 1939 r., gen. bryg. dr. Wiesław Grudziński dowódca Garnizonu Warszawa, przedstawiciele Żandarmerii Wojskowej, Służby Więziennej, Staży Pożarnej, BOR-u , i inni.

Podczas wystąpień okolicznościowych głos zabrali minister SW pan Jacek Cichocki, Komendant Główny Policji nadinsp. Marek Działoszyński, minister dr. Jan Stanisław Ciechanowski oraz prezes zarządu WSRP 1939 roku pani Beata Przybyszewska-Kujawa.

Modlitwę w intencji Policjantów odmówił ks. bp. Józef Guzdek.

Podczas uroczystości Warszawskie Stowarzyszenie Rodzina Policyjna 1939 roku w historycznych mundurach reprezentowali członkowie  Kół Terenowych z Radomia  i  Nowego Targu. Obecna była także młodzież z Gostynina, uczniowie klas o profilu policyjnym Płockiego Uniwersytetu Ludowego.

Po raz pierwszy obecni byli także uczniowie ze sztandarem Zespołu Szkół im. Michała Konarskiego w Warszawie, z klasy o profilu mundurowym.

Przy Obelisku obecny był także poczet sztandarowy ZG Stowarzyszenia Emerytów i Rencistów Policyjnych.

Podczas uroczystości  wręczono odznaczenia osobom szczególnie zasłużonym w utrwalaniu pamięci o Policjantach zamordowanych w latach II wojny światowej.

 

 

Na wniosek Warszawskiego Stowarzyszenia Rodzina Policyjna 1939 roku medalem „Pro Patria” został wyróżniony:

 

pan Tadeusz Konon Honorowy Prezes WSRP 1939 roku.

 

Z inicjatywy własnej Medalem „Pro Patria”  minister dr. Jan Stanisław Ciechanowski  wyróżnił:

 

panią Beatę Przybyszewską – Kujawę prezes zarządu WSRP 1939 roku,

 

pana Michała Krzysztofa Wykowskiego wiceprezesa zarządu WSRP 1939 roku.

 

 

 

Na wniosek WSRP 1939 r, złotym Medalem „Opiekun Miejsc Pamięci Narodowej ” przyznawanym przez przewodniczącego Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa prof. Władysława Bartoszewskiego, zostali odznaczeni: 

 

mł. insp. Tomasz Kowalczyk z-ca mazowieckiego komendanta wojewódzkiego Policji,

 

mł. insp. Tomasz Safjański z-ca dyrektora BLP KGP,

 

pan Roman Miśkiewicz naczelnik wydziału prezydialnego KGP,

 

pan Marek Kowalik sekretarz zarządu WSRP 1939 r.,

 

pan Romuald Stępniewski specjalista ZPBPG KGP.

 

 

 

     Złożono wieńce i wiązanki kwiatów. Chwili zadumy towarzyszyła melodia „Śpij Kolego”.

Uroczystość poprowadził insp. Grzegorz Jach Pełnomocnik Komendanta Głównego Policji ds. Promocji Bezpieczeństwa Publicznego.

           Skład Pocztu Sztandarowego stanowili członkowie Warszawskiego Stowarzyszenia Rodzina Policyjna 1939 roku asp. Krzysztof Błesznowski, kom. Włodzimierz Jachimowicz oraz podkom. Karol Pietrzak.

Posterunek honorowy przy obelisku wystawili asp. sztab. Piotr Łacheta oraz nadkom. Robert Karwan z Komendy Rejonowej Policji Warszawa III.

 

Poniżej tekst wystąpienia pani prezes Beaty Przybyszewskiej – Kujawy.

                      

                                                                                                              (MKW)

 

 

Panie Ministrze,

Panie Komendancie,

Szanowni Państwo,

 

                    Co roku o tej porze spotykamy się w tym tak  szczególnie ważnym dla Rodzin Policyjnych miejscu - przed Obeliskiem „POLEGŁYM POLICJANTOM-RZECZPOSPOLITA POLSKA”.

 

     72 lata temu z obozu w Ostaszkowie niemal codziennie wychodziły transporty więzionych tam policjantów.  Po półrocznym pobycie w lodowatych murach monasteru Niłowa Pustyń,  cierpieniach zimna, głodu i chorób, opuszczali to miejsce z ulgą i nadzieją,  nie spodziewając się co ich czeka nazajutrz. Tego, że znajdą się  w małej, obitej wojłokiem piwnicy w budynku NKWD  w TWERZE, ze skrępowanymi rękami i trwogą w sercu przechodząc  swoją Golgotę. Bez wyroku, bez żadnych szans obrony tylko za to, że byli polskimi policjantami. Dzień w dzień  sowiecka machina unicestwiała  setki istnień  ludzkich, przerywała młode życia, niweczyła plany, skazywała na nieszczęścia i tułaczkę całe  rodziny. Ileż to milionów istnień ludzkich zostało skrzywdzonych przez ten szaleńczy plan Stalina  i sowiecki  totalitaryzm?  Wciąż jeszcze nie znamy wszystkich miejsc związanych z martyrologią Polaków na Wschodzie. Ale to bardzo ważne, by dążyć do ich poznawania i otaczania opieką. Dlatego cieszą nas plany otwarcia w tym roku we wrześniu czwartego cmentarza wojennego w Bykowni, gdzie leży również ponad  tysiąc policjantów Policji Państwowej II RP.

     Pomimo upływu ponad 70 lat od tej potwornej zbrodni, wciąż mataczone są fakty, zamrożone dokumenty. Warszawskie Stowarzyszenie Rodzina Policyjna 1939 roku wyznaczyło sobie jednak ważny, podstawowy cel jakim jest wytrwałe dążenie do budowania takich relacji z Rosją, które stopniowo umożliwią odkrywanie  prawdy, docieranie do teczek i dokumentów, tworzenie miejsc pamięci. Takie miejsce powstaje właśnie w Ostaszkowie; będzie to Izba pamięci po funkcjonariuszach Policji Państwowej i właśnie tam chcielibyśmy przekazać pamiątki po naszych bliskich. A wiele z tych rekwizytów  jest jeszcze w rosyjskiej ziemi, zakopane w lasach, czekają by znaleźć się w muzeach, ekspozycjach i dawać świadectwo tragicznej historii naszego narodu.

Zbrodnia katyńska to tragiczny symbol, zadra która wciąż w nas tkwi i ostrzega. Pamiętajmy, że dotyczy nie tylko oficerów Wojska Polskiego, ale i Policji, która dała ogromną daninę krwi - prawie 6500 tysiąca funkcjonariuszy Policji Państwowej, Policji woj. Śląskiego, Żandarmerii Wojskowej, Służby Więziennej, Straży Granicznej oraz innych służb mundurowych II RP znalazło miejsce spoczynku w Miednoje. Te granatowe od mundurów doły tworzą największą na świecie nekropolię Policji. Miednoje to symbol – miejsce niezwykle ważne nie tylko dla rodzin policyjnych, ale też dla młodzieży, współczesnych funkcjonariuszy, którzy dostają tu emocjonalną lekcję historii, której nic nie zastąpi.  Dlatego tak zabiegamy, by co roku pielgrzymować  do Miednoje, by pielęgnować tę pamięć, przechowywać piękne tradycje i szlachetne wzorce Policji Państwowej II RP.

    Wyjazdy te są możliwe dzięki  życzliwości i wsparciu  Ministerstwa Spraw Wewnętrznych oraz Komendy Głównej Policji, za co dzisiaj z tego miejsca w imieniu wszystkich Rodzin Policyjnych, pragnę bardzo serdecznie podziękować i prosić, by nadal tę pamięć podtrzymywać, by  te coroczne pielgrzymki wpisane były w kalendarz obowiązkowych wydarzeń. Osobiście proszę o to w imieniu nas wszystkich – nowo mianowanego Komendanta Głównego Policji – nadinspektora Marka Działoszyńskiego.

     Dziękuję także Urzędowi ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych i panu Ministrowi Janowi Ciechanowskiemu  oraz Radzie Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa i prof. Andrzejowi Kunertowi, za wspieranie naszych starań  i projektów, zmierzających do utrwalania pamięci o wszystkich funkcjonariuszach Policji Państwowej. Nasze Stowarzyszenie ustanowionym przed laty Honorowym Medalionem Pamięci Pieta Miednoje 1940, wyróżnia osoby szczególnie zasłużone w upamiętnianiu przedwojennych Policjantów, zamordowanych na wschodzie. W tym roku kapituła medalionu wyróżni panów nadinspektora w stanie spoczynku Zenona Smolarka oraz nadinspektora w st. sp. Zdzisława Centkowskiego, w podziękowaniu za budowę na terenie Poznania monumentu, na którym umieszczono ok. 400 nazwisk polskich  policjantów, zamordowanych w czasie II wojny światowej. Ceremonia wręczenia medalionu, odbędzie się w terminie późniejszym.

 

Szanowni Państwo,

 

nasi rodzice przez wiele trudnych powojennych lat, przechowali prawdę historyczną o zbrodniach sowieckich na obywatelach polskich, na naszych bliskich.

     Dzisiaj, naszą powinnością i obowiązkiem, jest PAMIĘTAĆ i PRZYPOMINAĆ dzieciom, wnukom, kolejnym pokoleniom. Także młodzieży licealnej z klas mundurowych, z którymi jako Stowarzyszenie od pewnego czasu wspólnie działamy. Dziękuję, że jesteście dzisiaj z nami.

     Pragniemy abyście w przyszłości wstąpili do tej trudnej i odpowiedzialnej służby policyjnej, w pełni świadomi jej prawie wiekowej historii. Abyście mundur policyjny, nosili z godnością i najwyższym szacunkiem na jaki zasługuje.

     Policja, ta obecnie stutysięczna formacja mundurowa, o wielu pięknych i chlubnych kartach historii, zasługuje na społeczny szacunek, na pamięć o tych dzielnych Policjantach, wiernych do końca przysiędze jaką złożyli Polsce.

     Mam nadzieję – już kończąc zwracam się do młodzieży- że jeszcze nie raz będziemy mogli z wami rozmawiać o historii Policji, chociaż była ona często dramatyczna, niełatwa i niejednoznaczna - ale pamiętajmy, że to nasza wspólna historia. 

 

Dziękuję.